ការវាយតម្លៃការអនុវត្តនៃសិក្ខាសាលានីមួយៗគឺជាវិធានការមួយរបស់ក្រុមហ៊ុន និងជាការប៉ុនប៉ងដ៏សំខាន់ក្នុងកំណែទម្រង់ប្រាក់ខែរបស់ក្រុមហ៊ុន។ វាគឺជាមធ្យោបាយតែមួយគត់ដើម្បីកាត់បន្ថយការចំណាយប្រកបដោយប្រសិទ្ធភាព និងលើកកម្ពស់ការប្រកួតប្រជែងរបស់ក្រុមហ៊ុន។ តម្លៃនៃវត្ថុធាតុដើមបានកើនឡើងជាលំដាប់ ហើយការផ្គត់ផ្គង់ថាមពល និងកង្វះទឹកបានប្រឈមមុខនឹងសហគ្រាសយ៉ាងធ្ងន់ធ្ងរ។ យើងត្រូវតាំងចិត្តធ្វើកិច្ចការវាយតម្លៃលទ្ធផលការងារឱ្យបានល្អក្នុងសិក្ខាសាលា និងបង្កើនប្រសិទ្ធភាពនៃសិក្ខាសាលាដើម្បីឱ្យក្រុមហ៊ុនមានផ្លូវចេញ។ ផែនការវាយតម្លៃកំណត់គោលដៅបី៖ គោលដៅមូលដ្ឋាន គោលដៅដែលបានគ្រោងទុក និងគោលដៅរំពឹងទុក។ ក្នុងគោលដៅនីមួយៗ សូចនាករកម្រិតទីមួយដូចជាទិន្នផល ថ្លៃដើម និងប្រាក់ចំណេញមានចំនួន 50% ហើយគោលដៅគ្រប់គ្រងដូចជា គុណភាព ការផលិតប្រកបដោយសុវត្ថិភាព ការផ្លាស់ប្តូរបច្ចេកវិទ្យា និងផលិតកម្មស្អាតមានចំនួន 50%។ នៅពេលគោលដៅត្រូវបានកំណត់ ប្រធានសិក្ខាសាលាត្រូវបានស្នើឱ្យខិតខំ។
ដើម្បីឱ្យសហគ្រាសអភិវឌ្ឍក្នុងរយៈពេលយូរ ពួកគេត្រូវអនុវត្តជំនាញផ្ទៃក្នុងរបស់ខ្លួន យកចិត្តទុកដាក់លើការគ្រប់គ្រង និងផ្តល់ទម្ងន់ស្មើគ្នាចំពោះទិន្នផល និងគុណភាព។ ការរួមបញ្ចូលគ្នានៃទាំងពីរមិនអាចមានភាពលំអៀងបានទេ។ នាយកសិក្ខាសាលាទាំងអស់គួរតែធ្វើវាដោយអាកប្បកិរិយាវិជ្ជមាន យករាល់សន្ទស្សន៍វាយតម្លៃឱ្យបានហ្មត់ចត់ ទទួលយកការសាកល្បងរបស់ក្រុមហ៊ុន និងបង្កើតប្រព័ន្ធសំណងដែលផ្តោតលើការអនុវត្ត។
ការវាយតម្លៃការអនុវត្តប្រចាំឆ្នាំរបស់នាយកសិក្ខាសាលា គឺជាអង្គភាពគណនេយ្យតូចមួយដែលរួមបញ្ចូលគ្នានូវការព្យាបាល និងការវាយតម្លៃការអនុវត្តដើម្បីធ្វើឱ្យមុខងាររបស់នាយកសិក្ខាសាលាកាន់តែច្បាស់លាស់ និងអត្ថប្រយោជន៍ដោយផ្ទាល់ ដើម្បីបង្កើនភាពរីករាយនៃការងារ និងប្រសិទ្ធភាពរបស់ក្រុមហ៊ុន។ ខ្ញុំសង្ឃឹមថា តាមរយៈការកែលម្អជាបន្តបន្ទាប់នូវប្រព័ន្ធវាយតម្លៃការអនុវត្ត យើងអាចធានាថា គោលដៅក្នុងឆ្នាំនេះបានបញ្ចប់ដោយជោគជ័យ។ សង្ឃឹមថាប្រធានសិក្ខាសាលាអាចប្រើប្រាស់ធនធានរបស់ប្រធានក្រុម និងបុគ្គលិកបានល្អ ហើយខិតខំបង្កើតស្ថានភាពថ្មីក្នុងការងារ។
ពេលវេលាបង្ហោះ៖ ថ្ងៃទី១០-ធ្នូ ២០២០